Dat (t)(b)enenlikken voor Pharos is onveranderd gebleven... oef
Hoe zit Pip in elkaar?
Pip houdt niet van snelheid, behalve als hij het zelf doet
Pharos mag niet sneller dan hem vooruit gaan, want daar gaat ie op reageren.
Dat heeft als resultaat dat hij aangelijnd blijft als we 's avonds naar buiten gaan voordat Chucky gaat slapen.
Eén van de vorige keren heeft ie Pharos in de bil gepitst en dat vond ik (noch Pharos) fijn.
Nog zo'n voorbeeld is dat als Nuka snel loopt, gaat Pharos haar 'ook' berispen, zoals Pip bij Pharos doet... Nu we Pip hebben, snap ik wat Pharos doet... voordien dacht ik altijd dat hij haar uitdaagde om te spelen. Pharos is hoger dan Nuka, dus mag ie Nuka aanmanen te kalmeren, blijkt het dus te zijn.
Maar Pip hoorde Pharos lawaai maken - draaide zijn hoofd en keerde zich naar Pharos om Pharos onder z'n voeten te geven.
Het gaat hem voor Pip niet zozeer om het feit dat Pharos dat bij Nuka doet, maar gewoon dat hij lawaai en beweging uitvoert wat Pip niet tof vind.
Koeien die meelopen in de weide naast het pad waar we lopen, vind ie ook niet fijn... ook weer 'wild' in zijn ogen en hij gaat ernaar blaffen. Liever dat hij enkel maar blaft (en probeert te verjagen vanaf de draad) dan dat hij er naartoe gaat... Hij is één keer in de weide gelopen naar een stilliggende koe - die bewoog dan - waarop hij terugkeerde naar het pad.
idem voor paarden die af komen gerend ...
Pip zegt nog altijd tegen Nuka - wanneer ze in de wagen springt - dat hij hoger is dan zij... éénmaal ze in de wagen zit, draait hij zich rond haar (of dat probeert ie toch, maar vanwege de kleine ruimte niet echt mogelijk), éénmaal hij dat ritueel is gepasseerd, laat hij haar voor de rest van de tijd met rust. Op de wandeling laat hij haar zelfs sneller lopen dan hij... straf toch. Een hond die niet bij hem in huis woont... die laat hij gerust.. Of hij voelt dat Nuka zich er weinig van aantrekt.
Partners in crime is hij met Pharos. Een goed voorbeeld was gisteren op het terras. De man - J-P. - kwam dag zeggen. Pip heeft hem graag en deed in eerste instantie niets. Pharos, die altijd onder m'n stoel ligt, ziet enkel maar voeten... en hij ging aan het blaffen, waarop Pip vooruitschoot en J.P. onder z'n voeten wou geven. Als de weerga erop gereageerd en hem bij het tuigje gegrepen. Blijkbaar had ik daarbij wat haar mee, want hij piepte. 't Was niet met opzet... maar misschien leert ie het wel dat hij dat niet mag doen.
Partners in crime met Nuka door verder te gaan (op wandel) dan wat ik graag heb.
BIj het uit de wagen springen wil hij de eerste zijn, anders gromt hij naar de anderen als zij eerder eruit springen.
Er in springen vind ie blijkbaar niet erg als tweede...
Aan het water, gaat ie buiten zijn poten erin zetten, niet verder gaan. Hij doet dat alleen wanneer er op de velden plassen liggen...
Als iemand een stok gooit, anders dan ik, doet ie het normaal niet. Maar op de laatste woensdagwandeling wist een medewandelaar hem toch te activeren. De man riep de naam van Pip en gooide de stok weg.
Pip ging erachteraan.
Als pip de stok heeft, is het ZIJN stok, een andere hond mag hem niet komen afnemen.
(idem voor speelgoed maw)
daarop aansluitend: Als we laten 'voelen' dat we gaan stoppen met spelen en hij heeft de bal nog vast, gaat ie die niet lossen.
Terugkomend van de speelweide en hem de bal in de muil laten houden, is misschien leuk om te zien, maar als je dan aan de wagen bent... Moet je iets uit je mouw schudden zodat je die bal te pakken kan krijgen.
Op een wandeling kwamen we een koppel tegen waarvan de man een gooi-arm had. Pip dacht ten eerste al dat die gooi-arm een stok was, dus moesten we hem al duidelijk maken dat dat 'niets' was... en als de bal werd gegooid ging hij er als eerste achter. Gelukkig was die hond van de mensen dan weer niet bezitterig, waardoor het lukte op deze manier. Maar om de bal dan weer te geven, moest de man de andere bal uithalen.
Na een poos leek Pip het beu te zijn om de bal te halen... dus dat kwam zeker goed.
In het begin dat ik de 3 honden iets te snoepen gaf in de wagen, leek het te lukken om dat zo te doen. Intussen is Pip natuurlijk al helemaal thuis en al helemaal zichzelf.
Een vorige keer probeerde hij al het stukje van Pharos af te snoepen. Pharos was toen snel genoeg... De vorige keer (donderdag 03/05/'18) was Pharos niet snel genoeg en had Pip het te pakken. Ik probeerde het van hem af te nemen, maar hij loste langs geen kanten. Els heeft me toen geholpen, maar eigenlijk had ik 'm het 'nieuwe' snoep niet meteen mogen geven... Slechte punten voor mij. Pharos kon verder knabbelen...
We gaan daar op moeten trainen, want gisterenmorgen (07/05/'18) gaf ik elk een stukje brood en bij Pharos viel er een stuk op de grond, was Pip er als de kippen bij om het af te nemen.
Aan de andere kant heeft Pip natuurlijk ook goeie punten...
Hij kan héél lief zijn, wordt graag geaaid. Teken uithalen is geen probleem - iets wat wel belangrijk is ... Hij laat gemakkelijk takken uit zijn staart halen... behalve als ze rotsvast zitten, dat doet pijn, dan snap ik dat wel.
Hij speelt dolgraag met een speeltje of met een stok en als er iets van die stok vastzit aan z'n tanden ... dan is het niet zo erg om hem daar even bij te helpen.
Als hij onderweg iets vastneemt en je zegt LOS, laat hij dat redelijk snel vallen.
Hij luistert redelijk goed, al kan hij zijn oren wel eens dicht houden...
Hij rolde zich in 't begin vaker in bemestte velden, op dat vlak heb ik hem al kunnen 'bijleren' dat dat allemaal niet hoeft...
