"Hoi Tim, onze gps geeft 12u50 aan" - ik had al op de radio gehoord dat er problemen waren op de A4 (Nederland), bleek achteraf dat ze in een kijkfile stonden... Aan de andere kant hebben ze willen frietjes bakken op de snelweg... alles vol frietvet. Ik dacht dat ze dat enkel in België voorhadden
Ik stuurde terug dat het geen probleem was. "Gehoord op de radio dat er iets loos is op de A4..."
Ik duimde vooral voor hen, want ze moesten nog weg (en wij niet) dat ze er op tijd konden geraken en dat we dan nog tijd genoeg hadden om te stappen.
Wij waren er om 12u33 ongeveer. Uitgestapt en al lichtjes wat rondgestapt aan de kant van de ingang van het bos. Want ik had hen gezegd dat ik aan de ingang zou staan, je kon er anders gemakkelijk voorbij rijden. Eerst een wagen rond het uur van afspraak... maar die reed te snel. Hij of zij kenden het daar te goed, dat was duidelijk. En dan kwam er een zwarte wagen vanachter de hoek. Hij flitste met de lampen... "Hoi" zei de man, toen ie 't raampje open had. "Wat een knappe jongen heb je daar bij je" . Ik glimlachte en zei dat ze wat verderop mochten rijden. Pharos had ik aangelijnd en hij zag het al helemaal zitten. Blaffen naar die vreemde man in die vreemde wagen... van enthousiasme. "Hey, wie is dat, die praat tegen mijn baasje..." En toen zag ie de hond uit de wagen springen en Pharos was nog actiever. "Ja ja ja, een hondje een hondje..." Hij wou Pip al begroeten, maar Pip vind begroeten aan de lijn niet zo leuk,... Dus hebben we eerst een stapje of 10 gezet aangelijnd. Pip niets interesse éénmaal hij op pad was. Pharos daarentegen wel... constant over zijn schouder kijken... Voor Chucky - die ook mee was, maakte het allemaal niet zo uit. Na dat aangelijnd stapje hebben we ze tegelijk gelost. Pip meteen op de snuffel en interesse in het water (maar hij mocht er niet in van 't baasje = wegens te koud)). Pharos gaat even aan de poep snuffelen - Pip is gecastreerd - en die liet dat toe. Pip mag niet bij Chucky snuffelen, want hij trekt z'n lipje even op. Pip snapt hem en hij keert om. Verder wandelen en snuffelen. Aan de zijkant staat een man met een aangelijnde hond te wachten tot we weg zijn. Pharos kijkt en ik roep hem mee. Pip kijkt en blijft kijken, hij gaat er niet naartoe ofzo... zalig. We gaan verder. Dan komt er een loper af met een losse hond. Pip kijkt, laat de hond passeren. Pharos idem. En dan zie je Pip veranderen. Hij kijkt onzeker rond hem en loopt naar zijn vrouwtje en dan weer rondkijken... je merkt meteen dat hij helemaal veranderd in gedrag. Ze neemt een stok van de grond en gooit die weg en hij gaat er achteraan. "Dan smijt ik een stok en is ie weer erdoor." legt ze uit. Ze vertelt ook dat hij in zijn jongere periode door een hond aangevallen is geweest. "Het ging zo snel dat ik niet eens weet welk ras het was... het was een zwarte." en dat geeft dan voor mij de reden waarom ie zo onzeker reageert. Hij heeft een vorm van angstagressie. Je moet opletten bij bruuske bewegingen, dat heb ik dus gemerkt toen ik hem even wilde begroeten. Een grompje.
Enkel meer naar het eind van de wandeling, toen Pharos met hem probeerde te spelen - paar keer poging tot gedaan, maar hij reageerde er toen niet op - heeft Pip efkes Pharos willen verjagen. Erachter zitten en grommen. Maar Pharos is geen uitdager, dus die loopt gewoon weg.
Op zich is het ons aangenaam bevallen.
Ze vertelde ons ook dat hij wat jaloers gedrag durft te vertonen. Als zij op de bank (zetel dus) zat en Lucas (de zoon) kwam erbij zitten, vond Pip dit niet fijn en liet hij dat weten/voelen.
Wellicht hebben ze wat te laat hierop gereageerd (corrigeren), waardoor het erger is geworden. De zoon vertrouwt de hond niet meer. Bovendien moet je er rekening mee houden dat een kind net wél bruusk kan gaan reageren en dat is iets dat Pip niet zo leuk vind. Ik vermoed dat het 'knuffelen' langzaamaan zal moeten aangeleerd worden, want hij vind dat bedreigend. Ik heb het ondervonden, door hem simpelweg even te willen strelen. Meteen achteruit en zo van 'wat ga jij doen?'
Allemaal herstelbaar vind ik.
