Mijn ezelke,
17 jaar, 17 dagen,
Zolang hebben wij lief en leed gedeeld
Leuke momenten
Fijne wandelingen
Vriendjes hier, vriendjes daar
Koppig dat je kon zijn, o zo koppig dat je kon zijn
Maar ook zo lief.
Je lag niet graag tegen mij ’s nachts, gewoon omdat ik niet stil lig
Maar tijdens die moeilijke en zware periode was jij er voor mij
Kroop je wel lekker tegen mij aan
Noa die mocht alles van je. Zelfs boven op je kruipen
Zino was gewoon je vriendinneke, een zotte trut die over je sprong
maar haar mand delen dat wilde je niet
Sammy accepteerde je als niets. Alsof ze altijd al hier was
Onderstoppen en kleertjes aan wilde je alleen als je echt koud had
De buggy daar en tegen was je troon. Lekker gemakkelijk en droog reed je overal mee naar toe
Want wandelen deed je alleen als het je uitkwam
Koffietjes gaan drinken in Intratuin was voor jou snoepjes krijgen
behalve je eten pikken want daar mocht niemand aankomen
daar kreeg niemand ook de kans toe
zo verzot was je op je eten
Lang slapen door de dag, lekker vroeg wakker ’s nachts
Niets kreeg je klein
Je gescheurde knieband niet,
Je hartruis niet,
je verzwakte hartspier niet,
Alleen een stom verkoudheid wel…
En toen vond je het tijd worden om afscheid te nemen
en naar Noa, Rauni, Snobke, Deady en fifi te gaan.
