Om even te schetsen
Voor de komst van Charlie hadden mijn dochter, mijn zoon en ik al besloten dat er een hondje zou komen.
Rassen bekeken en al min of meer een selektie gemaakt op wat we wel en niet wilden. Maar voor de rest zou er nog tijd genoeg zijn.
Niet dus
Berichtje gekregen van dochter dat, in het asiel waar ze regelmatig kwam, een schattig Jack Russelpupje binnen gekomen was en dat we vlug moesten zijn
We waren vlug dus, pupje mee, zakje eten van asiel mee, een halsbandje en leibandje dat mijn dochter vlug was gaan kopen en dat was het dan.
Met pupje winkels in en uit voor mandje, eten, snoepjes, speelgoedjes én een boekje over Jack Russels. Goed voorbereid dus :roll:
Nadien apotheker voor spray en shampoo tegen ongenode gasten (waar die vandaan kwamen
) Badje, sprayen, eten, spelen....
Het schaapje was door al die aktiviteiten dusdanig vermoeid dat we er de eerste nacht geen kik van gehoord hebben.
Toevalligerwijze was er de eerste drie maanden na haar komst altijd iemand thuis, dus wel tijd gehad om bij te lezen, hondenschool en DA te zoeken maar er bleven toch altijd vragen over.
Uiteindelijk kom ik dan met mijn vragen op de proppen die andere mensen de weg kunnen wijzen in het wondere eerste puppyland.
Hoe hebben jullie het aangepakt, de eerste dag, de eerste nacht van jullie pupje.
Hoe hebben jullie benchtraining, het alleen leren zijn van je pupje aangepakt?
En antwoorden op vragen die ik vergeten ben te stellen mogen jullie ook geven
--------------------------------------------------------------------------------
Titel: Re: Help! Ik heb een pup
Bericht door: Moozer op November 04, 2008, 10:47:15
--------------------------------------------------------------------------------
Dit heb ik geschreven over Zyta, onze eerste Engelse Cocker. Vooraleer we haar in huis haalden heb ik heel veel gesnuffeld en vragen gesteld, o.a. op dit forum.
°28.01.06
Op 25 maart was het zo ver. We mochten onze puppy afhalen. Zyta was al enkele weken eerder besproken. Gedurende die periode heb ik er veel lectuur op nagelezen om toch enigszins voorbereid te zijn. Zeer regelmatig brachten we haar een bezoekje en vertoefden lang bij haar en haar broer en zusjes.
Ze waren in totaal met 5. De laatste week gingen we bijna elke dag. Tot we vernamen dat alle puppies in het weekend van 25 maart het nest gingen verlaten. We hadden haar komst voorzien voor 31 maart. Men kon me overtuigen Zyta toch een week vroeger dan onze planning te gaan halen. Ze was 8 weken, dus dat was geen probleem.
Dus die zaterdagmorgen zijn we haar gaan halen. Ze zat nog alleen met een zus die diezelfde dag ook zou vertrekken. Na een laatste onderhoudsbeurt (oren, vacht, nagels) en de nodige info over de eerste dagen, verzorging en voeding mocht ze mee (voor de kinderen 'eindelijk'). Ook een doek met de geur van het nest kregen we mee. De rit in de auto was niet lang, nog geen 10 minuten. Dit verliep zonder problemen. Bij thuiskomst heb ik haar op de voorziene plaats in de tuin gezet om haar behoeftes te doen. Dit is een 2m² afgebakende strook met dollemiet. Hup, haar eerste plasje was er al.
Binnen mocht ze eerst de keuken verkennen. De bench stond er al. Na zo'n kwartiertje snuffelen heb ik haar in de bench gezet, deur dicht. Er lag een (klein) koekje in. Ze heeft efkes gejankt en is daarna in slaap gevallen. Rust voor ons om eens alles op een rijtje te zetten. "Er is een puppy in huis...."
Aha, een etensbak en drinkbak was ik vergeten. Nog vlug gaan kopen. En ineens een grote zak voer erbij. Er was korting op en je kreeg ook een plaid mee. Handig en lekker warm. Die zou ik gebruiken in de living.
Nog voor ze wakker was heb ik de bench weer geopend. Eerst buiten voor haar plasje. Het vervolg van de verkenning werd aangevat. Drinken stond klaar, maar ze moest het nog niet hebben of was te druk bezig met de verkenning. De kinderen lieten haar begaan. Het viel wel op dat ze steeds het gezelschap van iemand zocht. Niet veel later viel ze weer in slaap tussen het speelgoed van de kinderen. Ze werd terug in haar bench gelegd voor weer een dutje. Het was pas tegen de avond dat ze wat actiever werd. De tuin werd nog maar voor de helft verkend, het gras is al goedgekeurd. Af en toe viel ze over haar poten tijdens het spelen. Grappig.
Boven is ze nog niet geweest. Da's voor later tijdens de week. Eerst beneden en onze regeltjes opleggen. Plasje en ontlasting na het eten, na het slapen. Haar plaats in huis duidelijk aanduiden. Ze heeft het naar haar zin op de plaid in de living. Daar start haar verblijf dicht bij ons: eerst op de plaid en pas als we zeggen dat het goed is mag ze rondlopen. 't Is misschien het begin, maar het lukt.
Na de kleine ontspanningsmomenten buiten vliegt ze steevast naar haar drinkbak. En eten? 't Is al zaterdagavond, baasje. Van de eerste bak heeft ze niet veel gegeten. Niet erg. Ze ging zelf in haar bench en viel - volgens mij tevreden - in slaap. Het was 2300 uur. De bench staat in de keuken, ver van de slaapkamers boven.
Om 0500 uur (ondertussen zomeruur) is ze pas beginnen janken. Dat viel dus goed mee. Ik ben naar de keuken gegaan, heb gewacht tot het janken over was en ze pas dan buiten gelaten voor het plasje. Het duurde niet lang. Dit plassen gebeurt nog steeds aan de leiband. Terug in de keuken gebeurde het groot accident.... Dju, terug naar buiten.
De zondag dan: effe een ritje met de auto, kennismaking met de hond van mijn moeder (een langharige dwerdteckel van 12 jaar), samen gespeeld in nogal hoog gras. In slaap gevallen. Thuis in de bench gelegd voor de rest van haar dutje. Ik doe iedere keer de bench op slot terwijl ze slaapt. De kinderen weten dat ze op dat moment moet met rust gelaten worden. Voor de rest houd ik me niet in om met de dagelijkse dingen verder te doen: koken, stofzuigen, radio die speelt, telefoneren. Het speelkwartiertje in onze tuin was zeer leuk. 's Avonds kreeg ze haar eten na ons: deze keer at ze al meer, maar nog niet de volle portie van 2 x 70gr brokken dagelijks zoals voorgeschreven.
Rond 2130 uur zijn we beginnen spelen met een touw (speeltje) tot 2200 uur. Leuk, ze begint ons al goed te kennen. Terug naar buiten voor haar laatste plasje. Het regende en 't was precies van: 'Moet dat nu echt?'. Eenmaal in haar bench heeft ze efkes van haar neus gemaakt om dan toch in slaap te vallen. Ik werd gewekt om 0440 uur. Geen probleem, ik sta elke dag zo vroeg op. Ik heb haar weer laten janken tot ze stiller was. M'n dochter is er wel wakker van geworden. Tja, dat zijn nu eenmaal de minder leuke dingen aan een puppy. Dju, ik zag een plasje in haar bench. Nu ja, het zijn toch lange uren om alles op te houden. Buiten op de dollemiet heeft ze haar kaksje gedaan. Ze heeft wat gedronken. Daarna nog effe gespeeld met het touw tot het voor mij tijd was om te vertrekken. Ik heb haar in de bench gestoken. Ze zou nog enkele minuten gejankt hebben...
Tijdens het werk gebeld naar huis: het ging goed behalve het plassen. Na haar plasje buiten deed ze het iedere keer opnieuw binnen, tot 3x toe.
_________________________________________________________________________________________
Ondertussen zijn we al meer dan een week ver. Het gaat prima. Ze gaat gewillig in haar bench om te gaan slapen, wordt toch nog een keer wakker 's nachts en jankt om te kunnen plassen. Af en toe is er een plasje in haar bench. Er ligt een oud gordijn en een handdoek in. Deze laatste wordt dus bijna iedere keer gewassen.
Rond 0700 uur horen we ze weer, deze keer van de honger. 's Morgens krijgt ze meestal na haar klein wandelingetje haar eten, ook al moeten wij nog aan tafel. Deze morgen, 05 april 2006, stond ze te wachten voor de kast met al haar spullen en eten in. Hmm, miss heeft het gevonden. Zolang ze maar niet begint te krabben aan de kast. Momenteel zijn we met z'n allen in verlof en hebben dus veel tijd om met haar bezig te zijn. Voordeel? Nadeel? Die zullen er natuurlijk zijn.
Haar eerste wandeling zit er ondertussen op. Het was niet ver, alles is toch o zo nieuw voor dat kleine meisje. En voorbijgangers zijn nieuwsgierig naar: naam, ras en leeftijd. De meeste mensen kennen de cocker als bruin of zwart (met wit). Deze driekleur had er nog niemand gezien.
In de auto voelt ze zich op haar gemak. Ook als ze alleen gelaten wordt. Ik ben wel op mijn hoede wanneer de zon schijnt. Dus zoek ik de uren en momenten uit wanneer er niet te veel zon is of ik neem ze mee. Ja, dat wisten we vooraf: je leven verandert door het in huis nemen van een hond.
Plassen in huis: valt mee. Maar gezien we allemaal thuis zijn, kunnen we veel met haar naar buiten. De eerste week aan de leiband, nu gaat ze alleen naar buiten. Die aantal keer dat ik ze op heterdaad heb betrapt heeft ze mogen horen...
De tuin is ondertussen helemaal afgezet. Ze kan zich niet uitgraven en er is een klapdeurtje in het tuinhuisje. Niet dat ik zo'n grote tuin heb, maar elk hoekje en kantje zie ik als een potentiële ontsnappingsroute wanneer ze zou graven uit verveling. Ik probeer haar op heterdaad te betrappen wanneer ze begint te graven. En tot nu toe nog bitter weinig zien doen.
Ook haar eten is al aangepast: nog steeds brokken, maar nu voor een grotere puppy. Zolang ze niet weet wat mensensnoepjes, koekjes en chocolade en andere dingen zijn zal het goed gaan. Ik heb de kinderen al gezegd dat ze moord en brand mogen schreeuwen wanneer iemand ongevraagd een koek of iets dergelijks wil geven. Nu, gevraagd zal het ook niet mogen. Ik krijg er nu al 'de krul' van wanneer ik er aan denk.
Wanneer we uit werken zullen zijn en de kinderen naar school, dan zal ze buiten moeten. Een doorstapluikje is dus al gemaakt in het tuinhuisje. Ik liet me vertellen dat honden hier niet door stappen. Awel, met de nodige stimulans (lees: hondenkoekje) is het me gelukt in 3 keer. Er staat nu ook een plastieken mand met een deken in en een drinkbak waarbij water constant wordt bijgevuld. Ja, ook dat bestaat.
Een van haar leukste bezigheden is...slapen. Al snel was ze gewoon om 's avonds bij ons in de living te zitten (lees: liggen). Oftewel op een plaid, maar dat was niet goed genoeg. Ze mocht ook op het tapijt liggen. Op haar rug, op haar linkerzijde, op haar rechterzijde, op haar buik. Effe lang uitrekken en weer verder tukken. Wanneer ik haar roep en ze heft haar hoofd op dan denk ik: 'Yes, ze heeft mijn aandacht'. Niks is minder waar: ze blijft gewoon liggen met een zucht. Nu ja, puppytje zijn is lastig en daar wordt je zo moe van. In de zetel mag ze niet.
De dochter neemt ze soms mee naar boven wanneer ze aan de PC zit. Zyta ligt dan knal voor haar, tussen haar armen en het toetsenbord.
--------------------------------------------------------------------------------
Titel: Re: Help! Ik heb een pup
Bericht door: marij op November 05, 2008, 12:04:34
--------------------------------------------------------------------------------
van mijn vorige hond weet ik dat niet echt zo juist meer , weet wel dat ik echt niks wist van woefkes en moest ik toen weten wat ik nu weet ze een beter leven zou gehad hebben ,maar bon dat even terzijde
voor de komst van melly waren wij dan ook wel goed voorbereid ;het is te zeggen dat ik drie boekjes had gelezen en alles in huis had maanden op voorhand
aan die boekjes heb ik superveel gehad ze zijn echt een ruggesteun geweest al staat er nooit echt alles in want dat kan natuurlijk niet ,...
als wij melly gaan halen zijn ook na meerdere bezoektjes eerst aan de mama dan aan de mama met pups , heb ik hem vooraan op mijn schoot in de wagen genomen op een dekentje en om het half uur gestopt om hem uit te laten , we moesten dan ook wel een twee uur rijden .
eenmaal thuis op de grond gezet en hem gewoon laten doen en zeker niet overrompeld , hij liep wat rond al snuffelend, was redelijk afstandelijk ,...hem uitgelaten ,dat deed ik zoveel mogelijk ; na een dutje , na gespeeld te hebben ,na het eten hoe minder kans ze hebben om binnen te doen hoe beter ,... in heel zijn pupy carrière denk ik dat hij nog geen tien "ongelukjes "gedaan heeft , de eerlijkheid gebied te zeggen dat ik er ook de hele tijd bij kon zijn dat scheelt natuurlijk
om te slapen die nacht hebben we een bench naast het bed gezet zodat hij zich niet eenzaam zou voelen .
het speelgoedje dat naar zijn nest rook lag er ook in en een in een handdoek gewikkeld opgewarmd kersenpitkussen , waren de dingen waarmee we de nestwarmte en nestgeur hebben gesimuleerd de eerste dagen .
de eerste nacht is hij na wat omzwervingen in slaap gesukkeld en als hij al jankend wakker werd , liet ik hem uit en gaf ik hem wat in lauw water geweekt brood en nadien sliep hij goed verder , ik zette mijn wekker om de twee uur de eerste dagen maar heb daar snel vier uur van gemaakt want het heeft geen zin om een pup wakker te poken voor niks he
na een week ofzo kon hij de nacht door slapen en hadden we ook al beneden in zijn andere bench aan de" benchtraining"gewerkt en moest hij benden slapen s'nachts .
de eerste nachten waren niet alles maar al snel geen probleem meer en als hij zag dat we opkraamden na zijn laatste plasje van de dag legde hij zichzelf al te slapen in zijn benchke !
voor de benchtraining werd hij voor de eerste keer erin gelokt met snoep dat ik in de bench legde terwijl hij dat oppeuzelde deed ik dat deurtje eens heen en weer nadien eens een seconde dicht , nadien weer wat inleggen weer eens dicht wat langer , deurtje openen net voor ze "panikeren " heel belangrijk zo opbouwen , nooit deur opendoen als ze aan het jammeren zijn om eruit te geraken , regelmattig een nieuw speelgoedje zonder dat ze het gezien hebben erin leggen , leuke verassing wat is de bench leuk
eten geven in de bench ook een goed plan ,...
dit alles zijn echt niet enkel mooi woordjes het heeft echt gewerkt bij de melle die vind zijn bench de max en ligt daar vrijwillig heel veel in
als we hem erin steken omdat we weggaan of omdat we in huis zijn soms gevaarlijke cerieuzeneuzerij kunnen missen heeft hij daar geen enkel probleem mee.
om verlatingsangst te voorkomen is het eigenlijk wat hetzelfde scenario stilletjes aan opbouwen seconde per seconde
je gaat zonder veel poehaa naar de deur en doet ze dicht seconde later kom je weer binnen hondje heeft niet geweend dikke snoep en zo heel stilletjes aan opbouwen .
voor zijn eten "werkte "hij ocharme al van als hij bij ons was "zit" en" lig" zijn in ruil voor eten aangeleerd op een heel zachte drukvrije manier , zodra ik zag dat hij het moeilijk (plots snuffelen , ineens beginnen rondkijken , geeuwen, zich krabben , jammeren of erger beginnen blaffen en bijten zijn tekenen van veel te veel druk )kreeg speelde ik even met hem en nadien probeerde ik weer , nooit langer dan een paar minuutjes meer kun je echt ni verwachten van een pupje
het is echt ongelofelijk hoe vlug ze leren als ze klein zijn een keer een jaar gaat dat veel minder snel spijtiggenoeg
en natuurlijk het belangrijkste om een goede band te hebben spelen spelen spelen !!!!
oeps en ik vond dat moozer een lange tekst had :shock:
--------------------------------------------------------------------------------
Titel: Re: Help! Ik heb een pup
Bericht door: marij op November 05, 2008, 12:41:26
--------------------------------------------------------------------------------
o ja ivm "accidenten"als je ze heterdaad betrapt ; niks zeggen gewoon opnemen en buiten zetten en dan belonen als ze pipi of kaka doen , ervoor zorgen dat je hun accident niet opkuist in hun bijzijn en ook niet met sterk ruikend product .
als ze buiten doen belonen binnen de dertig seconden met snoep of zwaar "bestoefen" met hoge stem
later kan je elke keer ze pipi doen "pipi" zeggen en na een tijdje heb je een woef die het doet op comando handig
bijt een pup in je hand, mauw ,been,ed je schreeuwt luid "aaaaw" en loopt weg dat werkt beter dan hun straffen ofzo want dat snappen ze toch niet ;
pup te druk , daagt je uit ed , hup even paar minuutjes de bench in
pup bijt aan meubels , schoenen , doe er wat speciaal product op of neem het af en wissen in voor een hondenspeeltje .
--------------------------------------------------------------------------------
Titel: Re: Help! Ik heb een pup
Bericht door: Emmanuelle op November 05, 2008, 12:09:57
--------------------------------------------------------------------------------
Weken voordat Falco kwam hadden we alles al in huis gehaald.
Mandjes om in te liggen, speelgoed, kluifjes, ...
Het huis lag dan ook vol toen hij kwam
We hebben hem eerst rustig ons (toen nog) appartement laten verkennen. Hij ging gelijk in een mand liggen slapen. We hebben hem dan ook met rust gelaten.
Als we zagen dat hij al min of meer op zijn gemak was, hebben we hem zijn bench eens getoond. We hadden daar lekkere dingetjes ingelegd en hij ging er eigenlijk vrij direct in. Wat er bij hem ook wel inlag was een geurtje van bij de fokker. Een knuffeltje wat altijd bij de pupjes lag bij de fokker.
Volgens mij stelde hem dat ook wel gerust.
We hebben hem daar dan even laten liggen want hij leek het daar wel plezant in te vinden.
Dan ben ik met hem naar buiten gegaan en toen hij weer bovenkwam mocht hij weer rondlopen.
Hij heeft geen moment aan iets anders willen bijten dan aan zijn kluifjes en speeltjes. Er lag ook zoveel. Hij werd toen ook nog wel heel veel in't oog gehouden, maar eigenlijk deed hij niets verkeerd. Alleen merkten we al gauw dat pluche knuffels niet voor hem besteed waren. Die moesten en zouden eraan
's avonds, eigenlijk iedere avond, als we gingen slapen zei ik tegen hem: 'nestje' en wachtten we tot hij zelf de bench in ging. Ik had daar dan ook wat snoepjes in verstopt. Hij ging er met plezier in, ha ja al dat lekkers en een lekkere kluif
De snoepjes at hij op, en dan viel hij in slaap
De bench stond bij ons ook wel in de slaapkamer, dus hij had ons altijd in de buurt.
Hem alleen laten in de bench, hebben we dan ook opgebouwd.
Eerst 5min, dan 10, ... en soms gedaan alsof we weg waren. Ik denk wel dat hij dat goed genoeg wist. Er was bijna altijd iemand thuis, maar toch wilden we hem dat leren. Een hond moet vind ik ook wel eens alleen kunnen blijven.
Eigenlijk was Falco de brave zelve, deed nooit iets kapot, was heel snel zindelijk, ... we dachten dat het gewoon een toevalstreffer was.
Het enige wat we bij hem merkten was verlatingsangst. Hem bij andere mensen laten, dan ligt hij de hele tijd aan de deur waar wij het laatste doorgingen te wachten. Ook thuis kwam hij nergens aan, geen enkele lekkere kluif trok de aandacht.
De mensen die hij van pups afaan kent, daar reageert hij ook heel blij op. Die mensen vertrouwt hij ook het meeste.
Vroeger was Falco schuw van vreemde mensen. Momenteel heeft hij van bijna niemand meer bang. Hij gaat soms gewoon naar mensen toe om te knuffelen, daar verschieten we toch keer op keer van. Mensen die hem ooit gepest hebben, dat vergeet hij niet, en daar zal hij niet naartoe gaan.
Toen kwam Gizmo. Wat een zot geval, en hevig, jongens toch. We dachten dat die snel de baas zou worden over Falco. Falco lag altijd maar op zijn rug te spelen, maar blijkbaar was dat alleen maar om leuk mee te spelen en niet om onderdanig te zijn, want Falco is op deze moment nog altijd de baas.
Gizmo was snel op zijn gemak, want die deed niets liever dan met Falco spelen. We merkten al gauw dat die twee onafscheidelijk werden. Bench gewenning e.d. deden we gewoon hetzelfde zoals bij Falco en dat ging goed.
Alleen we hadden een te grote bench, en we zetten daar een plank in om ze kleiner te maken. Met Falco was dit nooit een probleem. Maar Gizmo klom erover, deed aan de andere kant zijn behoefte en kroop er terug over. Dan hebben we maar gauw onze reisbench in de plaats gebruikt
En dan was er geen probleem meer.
Dus het is ook wel belangrijk dat de bench niet te groot is. Anders zouden ze wel eens hun behoefte aan de andere kant durven dan waar ze liggen.
Gizmo was eigenlijk net zo braaf, kwam nergens aan. Alleen als hij papier te pakken kreeg, of huishoudpapier, konden we wel eens ons huis vol stukjes terugvinden :lachen: Gizmo was ook snel zindelijk.
Toby, ons adoptiehondje uit Spanje, is iets moeilijker. Dit ligt er ook wel aan omdat we hem later genomen hebben, hij was al ongv 8 maanden. Waarvan hij ongeveer 5 maanden in een asiel gezeten heeft. Dus hij is nooit zindelijk gemaakt, en op 8 maanden is dit al iets moeilijker.
Hij doet niet dikwijls binnen, maar het gebeurt en dan meestal op een moment dat we het niet zien.
Ook hij gaat graag in de bench. Zet ik hem ergens in de kamer, dan gaat hij er vanzelf in.
Ik geef hem dan meestal ook iets lekkers.
--------------------------------------------------------------------------------
Titel: Re: Help! Ik heb een pup
Bericht door: muffin en emma op November 05, 2008, 12:44:51
--------------------------------------------------------------------------------
Bij mijn eerste hond waren we eigenlijk totaal onervaren en deden het zoals we in de boekjes lazen. Hond in een hoge kartonnen doos in de slaapkamer en om 4u opstaan om plasje te laten doen. Hij heeft eigenlijk maar heel even gejankt. Hoe lang we hem in de slaapkamer hebben gehouden weet ik niet meer. Het was een heel gemakkelijke hond.
Muffin hebben we in de gang in een bench gestoken naast onze slaapkamer met de deur open. Die huilde hartverscheurend, zo erg dat twee buren kwamen bellen omdat ze niet konden slapen (die het meest van hare tak maakte had dan nog zelf een hond, maar die was zeker nooit pup geweest :roll:) Om geen burenruzie te veroorzaken (het was daar al zo erg) heb ik Muffin dan naast mij op de grond gelegd, probleem opgelost. Dat was zaterdag. Maandag ben ik dan om 8u vertrokken om te gaan werken dus haar al direct alleen gelaten, in de open keuken, opgesloten achter een hekje. Ik heb links en rechts geïnformeerd bij andere buren en ze heeft nooit langer dan 5 minuten gejankt. De derde dag had ze dat hekje wel afgebroken en zat ze dus in de living. Vanaf dan mocht ze gewoon rondlopen. Ik werkte halve dagen en was de ene week om 13.30 thuis, de andere week moest ik met de bus terugkomen en was ik wat later thuis, maar nooit problemen. Ze was ook heel snel zindelijk.
Emma ook geen problemen, ik heb modelpuppies gehad blijkbaar
